- Λεπτομέρειες
Στις 4 και 5 Μαρτίου 2016 διοργανώθηκε στην Καβάλα, υπό την αιγίδα του Τμήματος Ιστορίας και Εθνολογίας του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης (Δ.Π.Θ.) και σε συνεργασία με τον Σύνδεσμο Φιλολόγων Καβάλας, εκπαιδευτικό σεμινάριο με θέμα «Προσεγγίζοντας το Ολοκαύτωμα στην κλίμακα του τοπικού: η εβραϊκή κοινότητα της Καβάλας», το οποίο φιλοξενήθηκε στο Λύκειο Ελληνίδων Καβάλας (ΛΕΚ).
Η πρώτη ημέρα του σεμιναρίου στις 4.3.2016 ξεκίνησε με εισηγήσεις από τον λέκτορα Διδακτικής της Ιστορίας Δ.Π.Θ. κ. Άγγελο Παληκίδη με θέμα «Ποιος φοβάται τους νεκρούς;», την ιστορικό, καθηγήτρια του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου κα Οντέτ Βαρών-Βασάρ με θέμα «Ελληνοεβραίοι στην Κατοχή: εκτόπιση, αντίσταση, επιβίωση. Ιστορία και μνήμη», τον διδάκτορα Νεότερης και Σύγχρονης Ιστορίας Α.Π.Θ. κ. Βασίλη Ριτζαλέο με θέμα «Οι Εβραίοι της Καβάλας: η ιστορία μιας λησμονημένης κοινότητας» και την λέκτορα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας Δ.Π.Θ. κα Βάλια Κραββά με θέμα «Δύο εβραίες θυμούνται: η διαχείριση της πείνας στην Ελλάδα της Κατοχής μέσα από αφηγήσεις ζωής». Μετά τις εισηγήσεις ακολούθησε συζήτηση την οποία συντόνισε ο κ. Αγγ. Παληκίδης. Η πρώτη ημέρα ολοκληρώθηκε με δεξίωση την οποία ευγενικά επιμελήθηκαν και προσέφεραν οι κυρίες του ΛΕΚ, με επικεφαλής την πρόεδρο κα Σαμαρά, καθώς και ομοθρήσκων κυριών από τη Λάρισα και τη Θεσσαλονίκη, οι οποίες ετοίμασαν παραδοσιακά σεφαραδίτικα εδέσματα.
- Λεπτομέρειες
του Μάριου Δημητρίου
Στις 24.2.2016, οι Υπουργοί Άμυνας της Κυπριακής Δημοκρατίας και του Ισραήλ, Χριστόφορος Φωκαΐδης και Moshe Yaalon, συμμετείχαν σε τελετή αποκάλυψης μνημείου Κυπρο-Ισραηλινής Φιλίας, στο στρατόπεδο Υπολοχαγού Βασιλείου Καποτά, στη Λευκωσία. Είναι το πρώην BMH (British Military Hospital), το επί αποικιοκρατίας Βρετανικό Στρατιωτικό Νοσοκομείο, όπου γεννήθηκαν περίπου 2.200 βρέφη, καρποί αγάπης χιλιάδων νεαρών Εβραίων, αντρών και γυναικών, επιζώντων του Ολοκαυτώματος, κρατουμένων στα στρατόπεδα κράτησης του Καράολου Αμμοχώστου, της Δεκέλειας και της Ξυλοτύμπου, τους οποίους οι Βρετανοί είχαν φυλακίσει τα χρόνια 1946-1949, για να τους εμποδίσουν να μεταναστεύσουν στην Παλαιστίνη. Ένα από αυτά τα παιδιά, η 68χρονη Zehavit Blumenfeld, που γεννήθηκε στο BMH στις 3 Μαΐου 1948, θα είναι σήμερα στην τελετή των αποκαλυπτηρίων, στο στρατόπεδο Καποτά. Τη γνώρισα τον Φεβρουάριο 2011, στη διάρκεια δημοσιογραφικής αποστολής μου στο Τελ Αβίβ και μου είπε, σε συνέντευξη για την εφημερίδα, ότι η μητέρα της και ο πατέρας της κρατούνταν από τους Βρετανούς στο στρατόπεδο κράτησης της Δεκέλειας από το 1947, και ότι οι γονείς της τής έλεγαν πάντα ότι οι Κύπριοι βοήθησαν πολύ τους Εβραίους.
- Λεπτομέρειες
Την Τρίτη 9 Φεβρουαρίου 2016, στην εκπομπή «Ιστορίες» της τηλεόρασης του ΣΚΑΪ, η δημοσιογράφος Σία Κοσιώνη παρουσίασε το θέμα «Ολοκαύτωμα, 71 χρόνια μετά: Οι επιζώντες και οι διώκτες των δημίων τους». Η δημοσιογράφος συνάντησε και συνομίλησε με τους κυρίους Ρόμπι Βαρσάνο και Ισαάκ Μιζάν, επιζήσαντες ομήρους των στρατοπέδων συγκέντρωσης, καθώς και με τον Ζέρζ και Μπεάτε Κλάρσφέλντ, τους διάσημους κυνηγούς των ναζί.
Δείτε ΕΔΩ την ΕΚΠΟΜΠΗ
- Λεπτομέρειες
«Oι 7 νάνοι του Άουσβιτς» και τα πειράματα του Μένγκελε
Στις 19 Μαΐου 1944, η Πέρλα Όβιτς και η οικογένειά της περνούσαν την πύλη του Άουσβιτς, υπό το έκπληκτο βλέμμα των φρουρών των SS. Με ύψος που δεν ξεπερνούσε αυτό ενός πεντάχρονου παιδιού, οι δύο καλοντυμένοι άνδρες και οι πέντε κυρίες με τα πλουμιστά φορέματα και το θεατρικό βάψιμο έμοιαζαν να μην καταλαβαίνουν πως είχαν «αποβιβαστεί» σε ένα από τα στρατόπεδα-κολαστήρια, που είχε στήσει η ναζιστική μηχανή θανάτου του Γ' Ράιχ ανά την Ευρώπη, σε αντίθεση με τους υπόλοιπους «κρίκους» της τεράστιας ανθρώπινης αλυσίδας που οδηγούνταν απευθείας από τα βαγόνια - θανάτου στους θαλάμους αερίου...
Οι Όβιτς κατάγονταν από το μικρό χωριό Ροζαβλέα της βόρειας Ρουμανίας. Ο πατέρας τους Αϊζικ παντρεύτηκε δυο φορές και απέκτησε επτά παιδιά νάνους και τρία κανονικού ύψους. Τα «λιλιπούτεια» μέλη της οικογένειας είχαν ταλέντο στη μουσική και ακολουθώντας την προτροπή της μητέρας τους «...στα καλά και στα κακά, ποτέ μη χωριστείτε. Να είστε ενωμένοι, να φυλάτε ο ένας τον άλλον, να ζείτε ο ένας για τον άλλον...» έφτιαξαν τον δικό τους θίασο -Θίασο των Λιλιπούτ- τη δεκαετία του '30. Για πολλά χρόνια έδιναν παραστάσεις στη Ρουμανία, την Ουγγαρία και την Τσεχοσλοβακία, αποκτώντας μεγάλη φήμη, ώσπου η πορεία τους ανακόπηκε βίαια, όταν οδηγήθηκαν στο Άουσβιτς.
Περισσότερα: Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΙΑΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΝΑΝΩΝ ΠΟΥ ΣΩΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ
- Λεπτομέρειες
του ΣΤΑΥΡΟΥ ΖΟΥΜΠΟΥΛΑΚΗ
Η ελληνική έκδοση, που δεν ταυτίζεται πλήρως με τη γαλλική, των «Απομνημονευμάτων» της Μπεάτε και του Σερζ Κλάρσφελντ (μτφρ. Καρίνα Λάμψα, εκδ. Καπόν, Δεκέμβριος 2015) και η επίσκεψή τους στην Ελλάδα για την παρουσίαση του βιβλίου είναι καλή αφορμή για να συζητήσουμε μια οδυνηρή υπόθεση, που όλα γύρω μάς ωθούν να ξεχάσουμε. Το γαλλογερμανικό τούτο ζευγάρι ακτιβιστών το προόρισε, θαρρείς, η ιστορία και η τύχη να αφιερώσει τη ζωή του στη δίωξη των φυγόδικων εγκληματιών ναζί: συναντιούνται τυχαία σε μια αποβάθρα του παρισινού μετρό, τη μέρα της απαγωγής του Αϊχμαν από τους Ισραηλινούς. Ο πατέρας του Σερζ, Εβραίος της Ρουμανίας, είχε δολοφονηθεί στο Αουσβιτς, ενώ ο πατέρας της Μπεάτε υπηρέτησε ως απλός στρατιώτης της Βέρμαχτ.
Η στάση της μεταπολεμικής Γερμανίας απέναντι στο ναζιστικό παρελθόν της δεν είναι μία και ενιαία, έχει φάσεις, παρουσιάζει αλλαγές και διαφοροποιήσεις. Ενα πάντως είναι βέβαιο: έπειτα από τις δίκες κάποιων ηχηρών ναζιστικών ονομάτων θα ακολουθήσει ευθύς μετά, κατά τη δεκαετία του ’50, η ενσωμάτωση των εγκληματιών ναζί στην πολιτική, οικονομική και πολιτιστική ζωή της Γερμανίας. Εχει άλλωστε ξεκινήσει ο Ψυχρός Πόλεμος που αναδιαμορφώνει τα πολιτικά διακυβεύματα σε όλο τον κόσμο, ορίζει νέους συμμάχους και νέους εχθρούς. Η Δυτική Γερμανία είναι απαραίτητη στο ένα στρατόπεδο και η Ανατολική στο άλλο.