Απάντηση για το περιστατικό που σημειώθηκε στο λιμάνι της Σύρου με τους Ισραηλινούς τουρίστες, οι οποίοι δεν κατάφεραν να αποβιβαστούν στο νησί έδωσε ο υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ και κυβερνητικός Εκπρόσωπος, Παύλος Μαρινάκης, ο οποίος τόνισε: «Ο αντισημιτισμός και οποιαδήποτε μορφή φασισμού και ρατσισμού δεν θα γίνει ανεκτός στην Ελλάδα». Δείτε ΕΔΩ ολόκληρο το άρθρο στην ιστοσελίδα LIBERAL.
Δηλώσεις για το περιστατικό στη Σύρο έγιναν και από τους:
MAΝΙΦΕΣΤΟ, 22.7.2027: Μπορεί κάποιοι να θεωρούν πως κάνουν την επανάστασή τους. Μπορεί τα τάγματα εφόδου του Ρουβίκωνα που γυρνούσαν στο κέντρο της Αθήνας και περίμεναν κάποιον να κάνει κιχ για τις μπλούζες με τις σημαίες της Παλαιστίνης που φορούσαν, να θεωρούν πως πωλούν τη δική τους… μαγκιά. Μπορεί τα 150 με 200 άτομα που μαζεύτηκαν στη Σύρο στο λιμάνι της Ερμούπολης για να... εκδιώξουν το κρουαζιερόπλοιο με τους ισραηλινούς τουρίστες να νομίζουν ότι κάτι έκαναν.
Το θέμα είναι ένα. Ο αντισημιτισμός αρχίζει και παίρνει επικίνδυνη μορφή στη χώρα μας… Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο ΕΔΩ
Δείτε ΕΔΩ ανάρτηση της ΑΝΝΑΣ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ στο Χ για τον αντισημιτισμό
Δημόσιοι χώροι στην Ελλάδα γίνονται όλο και συχνότερα σκηνικό αντιπαράθεσης μεταξύ φιλοπαλαιστινίων και Ισραηλινώνl Κρούσματα αντισημιτισμού και εκτός Ελλάδας.
Το βράδυ της περασμένης Παρασκευής μια συντεταγμένη ομάδα ανδρών με μαύρες μπλούζες που απεικόνιζαν την παλαιστινιακή σημαία έκαναν την εμφάνισή τους σε κεντρικούς δρόμους της Αθήνας. Ηταν μέλη της συλλογικότητας Ρουβίκωνας στην πρώτη τους «παλαιστινιακή βόλτα» στο κέντρο της πόλης, όπως έγραψε αργότερα το ηγετικό στέλεχος της οργάνωσης Γιώργος Καλαϊτζίδης. Οι αντιδράσεις υπήρξαν άμεσες. Με αναρτήσεις τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ο Αδωνις Γεωργιάδης και ο Κώστας Μπακογιάννης έκαναν λόγο για «τάγματα εφόδου» «εναντίον όποιου Εβραίου συναντούσαν» και για «ενέργειες αποκρουστικές, επικίνδυνες και εντελώς ξένες προς την ιστορία και τον πολιτισμό της πόλης μας», ενώ τη διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης με σκοπό τη διερεύνηση του αδικήματος της απειλής διάπραξης εγκλημάτων παρήγγειλε η Εισαγγελία Πρωτοδικών. Ο Ρουβίκωνας από την πλευρά του ανέφερε πως «είχαμε πει ότι θα διεκδικήσουμε το δικαίωμά μας να κυκλοφορούμε στην πόλη μας με τη σημαία της Παλαιστίνης χωρίς να μας ενοχλεί κανείς. Οι δρόμοι της Αθήνας ανήκουν στους αλληλέγγυους του παλαιστινιακού λαού και όχι στους δολοφόνους που έρχονται εδώ για να ξεκουραστούν». Και διεμήνυσε πως «οι παλαιστινιακές βόλτες θα επαναληφθούν»…
Οπως όλα δείχνουν, ο πόλεμος της Γάζας έχει μεταφερθεί στους δρόμους της Αθήνας.
Περισσότερα: ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΡΟΒΒΑ: «Ο πόλεμος της Γάζας…στους δρόμους της Αθήνας», ΤΑ ΝΕΑ, 20.7.25
Σε μία εποχή όπου η Ευρώπη υπερηφανεύεται για τις δημοκρατικές της αξίες, η ρητορική μίσους κατά των Εβραίων και η αυξανόμενη ανοχή της, τόσο από μέρος της κοινωνίας όσο και σε ορισμένες περιπτώσεις από την Δικαιοσύνη προκαλούν μεγάλη ανησυχία. Το φαινόμενο αυτό αποτυπώνεται πλέον ξεκάθαρα σε συγκεκριμένες δικαστικές αποφάσεις.
Της Ντορέλλας Καμχή*
Σε συνέχεια της πρωτοβουλίας της ιστορικού να συγγράψει τόμο με θέμα τον αντισημιτισμό στην Ελλάδα μετά την 7η Οκτωβρίου 2023 ΕΔΩ και της στοχοποίησης που δέχθηκε ΕΔΩ, η ιστορικός αναλύει το θέμα του αντισημιτισμού στο παρακάτω άρθρο της που δημοσιεύθηκε στο Books Journal στις 24.6.2025.
Ο αντισημιτισμός δεν πέθανε με τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Δεν θάφτηκε στα ερείπια των στρατοπέδων συγκέντρωσης ούτε εξατμίστηκε με την απελευθέρωση του Άουσβιτς. Αντιθέτως: όπως κάθε ιδεολογική κατασκευή μίσους με ιστορικό βάθος, βρήκε νέες γλώσσες, νέα σχήματα, νέες συγκυρίες για να επιβιώσει. Ο σύγχρονος αντισημιτισμός δεν εκφράζεται πια με τη γλώσσα των φυλετικών θεωριών. Δεν φοράει πάντα τη σβάστικα. Φοράει άλλοτε την προβιά του αντιιμπεριαλισμού, άλλοτε της αντιπαγκοσμιοποίησης, άλλοτε της κριτικής σκέψης. Είναι πιο πονηρός. Πιο ελαστικός. Και γι’ αυτό, πιο ανθεκτικός.
Τα παλιά στερεότυπα επιμένουν. Ο «Εβραίος ως ύπουλος», ο «Εβραίος ως πλούσιος», ο «Εβραίος ως πανίσχυρος», ο «Εβραίος ως ξένος». Η ιδέα ότι «οι Εβραίοι κινούν τα νήματα», ελέγχουν τα media, την παγκόσμια οικονομία, τις πολιτικές αποφάσεις. Η ιδέα ότι βρίσκονται «πίσω από» κάθε παγκόσμια καταστροφή: τις πανδημίες, τους πολέμους, τις τραγωδίες. Ότι «δεν πεθαίνουν στον πόλεμο», ότι «εκμεταλλεύονται το Ολοκαύτωμα για να δικαιολογήσουν άλλα εγκλήματα». Αυτά τα σχήματα, με μικρές παραλλαγές, επανέρχονται στο στόμα πολιτικών, αρθρογράφων, πανεπιστημιακών. Συχνά με το πρόσχημα της «ειρωνείας». Συχνά χωρίς κανένα πρόσχημα.