Όταν οι Ιταλοί κήρυξαν τον πόλεμο, η Ροζίνα Ασσέρ Πάρδο, επτά χρονών, πανηγύρισε που την επόμενη μέρα δεν θα έπρεπε να πάει στο σχολείο. Λίγο μετά η Θεσσαλονίκη άρχισε να βομβαρδίζεται, εκκωφαντικοί θόρυβοι, αεράμυνα και τρόμος. Ένας ιταλός πιλότος, που το αεροπλάνο του έπεσε στη θάλασσα, προσγείωσε το αλεξίπτωτό του στην ταράτσα του σπιτιού της. Η Ροζίνα κατοικούσε στο κέντρο, ο νεκρός πιλότος μεταφέρθηκε τυλιγμένος, όπως τον θυμόταν, μέσα σε ένα άσπρο σεντόνι, όμως μέχρι το 2020 που έσβησε, ποτέ δεν έμαθε αν βγήκε από την πτώση λαβωμένος ή νεκρός. Στο βιβλίο της «548 Μέρες με άλλο όνομα» (Θεσσαλονίκη 1943, μνήμες πολέμου / εκδόσεις Κείμενα), η εβραιοπούλα Ροζίνα Ασσέρ Πάρδο ανακάλεσε το χρονικό εκείνων των ημερών που οι ναζί μπήκαν στην πόλη, όπως και στιγμές του χρονικού των Εβραίων με το κίτρινο αστέρι στο πέτο, όταν σταδιακά άρχισαν να εκδιώχνονται από τα σπίτια τους, να εξορίζονται στο γκέτο και από εκεί να αναχωρούν για τα στρατόπεδα του θανάτου.
Περισσότερα: Η ΔΙΑΣΩΣΗ ΤΗΣ ΡΟΖΙΝΑ ΑΣΣΕΡ ΠΑΡΔΟ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Ο Γιόζεφ Μένγκελε ήταν ο διαβόητος ναζί γιατρός που διενεργούσε σαδιστικά ιατρικά πειράματα σε Εβραίους κρατούμενους στο στρατόπεδο εξόντωσης του Άουσβιτς. Γνωστός ως «άγγελος του θανάτου», έμεινε στην ιστορία ως ένα από τα πιο σκοτεινά σύμβολα της ναζιστικής «επιστήμης».
Μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Μένγκελε κατάφερε να αποφύγει τη σύλληψη και να διαφύγει στη Νότια Αμερική με τη βοήθεια πρώην συντρόφων του από τα SS. Όπως και πολλοί άλλοι εγκληματίες πολέμου, βρήκε καταφύγιο στην Αργεντινή, με την υποστήριξη φιλοναζιστικών κύκλων και, σύμφωνα με ιστορικούς, την ανοχή του τότε προέδρου Χουάν Περόν, ο οποίος διατηρούσε στενούς δεσμούς με ευρωπαϊκούς φασιστικούς κύκλους.
Από αυτό το σημείο ξεκινά η νέα ταινία «Das Verschwinden von Josef Mengele» (Η Εξαφάνιση του Γιόζεφ Μένγκελε), μια δραματική αναπαράσταση της φυγής του εγκληματία πολέμου από το Μπουένος Άιρες προς τη Βραζιλία και την Παραγουάη.
Περισσότερα: ΓΙΟΖΕΦ ΜΕΝΓΕΛΕ. ΜΙΑ ΤΑΙΝΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ «ΑΓΓΕΛΟ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ»
Στις κορυφές των βουνών της Φθιώτιδας και πιο συγκεκριμένα στον παλαιό Σιδηροδρομικό Σταθμό Καρυών κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου είχε στηθεί το ελληνικό Άουσβιτς.
Δύο επισκέψεις στο Εβραϊκό Μουσείο Ελλάδος έκανε αυτό το διάστημα, ο Πρόεδρος του Holocaust Education Center Ιαπωνίας, που εδρεύει στην πόλη Fukuyama, στον νομό της Hiroshima, κ. Makoto Otsuka, μαζί με τη σύζυγό του Takako.
Περισσότερα: ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ HOLOCAUST EDUCATION CENTER ΙΑΠΩΝΙΑΣ ΣΤΟ ΕΜΕ
Ο εκπρόσωπος του Παγκόσμιου Εβραϊκού Συμβουλίου στον ΟΗΕ στη Γενεύη, ιστορικός και διδάκτωρ στο Πανεπιστήμιο Μακεδονία, Λέον Σαλτιέλ, με αφορμή ένα μοναδικό ντοκουμέντο, ένα έγγραφο που έχει στα χέρια του που περιγράφει την μεταφορά διαχείρισης των περιουσιών των Ελλήνων Εβραίων στην Αγροτική Τράπεζα και μάλιστα ένα έγγραφο που σκοπεύει να δωρίσει στο Μουσείο Ολοκαυτώματος (αυτό το έγγραφο το υπογράφει ο Μαξ Μέρτεν), μίλησε στο ενημερωτικό ραδιόφωνο του Πρώτου Προγράμματος 91,6 και 105,8 και στην εκπομπή «Το GPS της Επικαιρότητας» με τον Θάνο Σιαφάκα, λέγοντας χαρακτηριστικά «Η ιστορία δεν τελειώνει με τα γεγονότα αλλά με τον τρόπο που επιλέγουμε να τα θυμόμαστε αλλά κυρίως να τα κατανοούμε».
«Κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου στην Ευρώπη, είδαμε εκατομμύρια νεκρών. Μην ξεχνάτε και δύο γενοκτονίες, το Ολοκαύτωμα των Εβραίων της Ευρώπης και την Γενοκτονία των Ρομά. Εκατομμύρια νεκροί σε όλη την ήπειρο. Στην Ελλάδα είχαμε εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς από τον λιμό, τα βασανιστήρια, τις εκτελέσεις και τις άλλες βαναυσότητες. Και μόλις τελείωσε ο πόλεμος ξανά προσπαθήσαμε να ξαναχτίσουμε την Ευρώπη και το διεθνές σύστημα με το σύνθημα «Ποτέ ξανά». Έτσι δημιουργήθηκε και ο Οργανισμός των Ηνωμένων Εθνών, με μεγάλη προτεραιότητα τη διεθνή προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, έτσι ώστε να μην ξαναδούμε τέτοιες αγριότητες. Και δυστυχώς αυτό το σύστημα, όπως είπατε, αυτή τη στιγμή κλονίζεται. Αμφισβητούνται αυτές οι αξίες. Αυτό το οικοδόμημα που χτίστηκε σαν έχει τώρα σαθρά θεμέλια και πρέπει εμείς οι κοινωνίες να αναλογισθούμε για το που πάμε και ποιες είναι οι προτεραιότητές μας πια», τόνισε αρχικά στον Θάνο Σιαφάκα.
Περισσότερα: ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΛΕΟΝ ΣΑΛΤΙΕΛ - «1945-2025: 80 χρόνια μετά την απελευθέρωση του Άουσβιτς»