- Λεπτομέρειες
Το σύνθημα δόθηκε λίγο μετά τις δύο το μεσημέρι, όταν η φωνή του κρατούμενου Ιωσήφ Βαρούχ από την Κέρκυρα ακούστηκε ανάμεσα στους παραταγμένους, τους ζωντανούς-νεκρούς του Αουσβιτς: «Θα γίνει ρε, ναι ή όχι, το ντου που λέγαμε;» - και τότε ξεκίνησαν όλα. Μια ομάδα ελλήνων κρατουμένων επιτίθεται στους γερμανούς φρουρούς, τους αφοπλίζει, οχυρώνεται σε ένα από τα πέντε κρεματόρια, όπου συντελούνται τα φρικτά εγκλήματα των ναζί, και ακολουθεί μάχη. Τις επόμενες ώρες το κρεματόριο IV θα ανατιναχθεί από τους εξεγερμένους, τρεις στρατιώτες των SS θα σκοτωθούν, ενώ περισσότεροι από 400 συμμετέχοντες θα εκτελεστούν, πολλοί τραγουδώντας τον ελληνικό εθνικό ύμνο. Ηταν η μεγάλη εξέγερση του Αουσβιτς στην οποία πρωτοστάτησαν έλληνες κρατούμενοι και συνέβη τέτοιες μέρες πριν από 76 χρόνια, στις 7 Οκτωβρίου του 1944. Μετά τον ξεσηκωμό και σε συνδυασμό με τις συνεχόμενες νίκες του Κόκκινου Στρατού στο μέτωπο το ναζιστικό στρατόπεδο άρχισε να τελεί υπό διάλυση.
Η ιστορία αποσιωπήθηκε από τους Γερμανούς, διασώθηκε όμως από τις μαρτυρίες. Σημαντικές πληροφορίες διαβάζουμε στα γραπτά του Μαρσέλ Νατζαρή, ενός ελληνοεβραίου sonderkommando που συμμετείχε στην επιχείρηση, κράτησε σημειώσεις και έθαψε τα χειρόγραφα στο Αουσβιτς.
Περισσότερα: ΜΙΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ: Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΤΟ ΆΟΥΣΒΙΤΣ
- Λεπτομέρειες
.jpg)
«Ο ιστότοπος για την τοπική αυτοδιοίκηση, ΟΤΑ, δημοσίευσε άρθρο με στοιχεία από το πλούσιο βιογραφικό του Δημάρχου Ιωαννιτών Μωϋσή Ελισάφ».
Ο Καθηγητής κ. Μ. Ελισάφ γεννήθηκε το 1954 στα Ιωάννινα. Αποφοίτησε από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1979. Εργάστηκε στο Institute of Lipids and Atherosclerosis Research, Sheba Medical Center , Tel Hashomer, Sackler School of Medicine του Πανεπιστημίου του Τελ-Αβίβ , Ισραήλ (1993-1994).
Διετέλεσε Καθηγητής Παθολογίας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και Διευθυντής της Β’ Παθολογικής Κλινικής του ΠΓΝΙ. Ήταν επίσης υπεύθυνος των Εξωτερικών Ιατρείων Διαταραχών του Μεταβολισμού των Λιπιδίων και Παχυσαρκίας στα οποία παρακολουθείται ένας μεγάλος αριθμός ασθενών με υπέρταση, δυσλιπιδαιμίες και παχυσαρκία.
Είναι ενεργό μέλος 27 Επιστημονικών Εταιρειών, στις οποίες συμπεριλαμβάνονται οι European Atherosclerosis Society, European Hypertension Society και International Society of Hypertension.
Διετέλεσε επανειλημμένα Πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Αθηροσκλήρωσης, όπου παραμένει μέλος του Δ.Σ. Είναι επίσης Αντιπρόεδρος του Δ.Σ. του Ινστιτούτου Μελέτης, Έρευνας και Εκπαίδευσης για το Σακχαρώδη Διαβήτη και τα Μεταβολικά Νοσήματα και Αντιπρόεδρος του Δ.Σ. της Ελληνικής Εταιρείας Παθολογίας Βορειοδυτικής Ελλάδας.
- Λεπτομέρειες
Στη σειρά σύντομων βίντεο γνωριμίας με τις εβραϊκές κοινότητες ανά τον κόσμο, το WJC κυκλοφόρησε, στο κανάλι του στο You Tube, βίντεο για τους Εβραίους της Ελλάδας. Ο διευθυντής του ΚΙΣΕ Ηλίας Φρεζής μιλά για την ιστορία, τη σύγχρονη δράση και τα ζητήματα των Ελλήνων Εβραίων, σε συνέντευξη που είχε δώσει το 2015, στο πλαίσιο διεθνούς συνάντησης διευθυντών των εθνικών κοινοτήτων – μελών του WJC, στη Λισαβώνα.
- Λεπτομέρειες
Της Anne Marie Faraggi Rychner
Η ιστορία του εβραϊκού πληθυσμού της Θεσσαλονίκης έχει αποτελέσει αντικείμενο πολλών ερευνών. Εδώ θα περιοριστούμε σε μία σύντομη αναφορά, προκειμένου να εντάξουμε την εβραϊκή κοινότητα στο ιστορικό της πλαίσιο. Θα προσεγγίσουμε τη ζωή στη Θεσσαλονίκη, τα γεγονότα που συνέβαλαν στη μετανάστευση προς τη Γαλλία, τους εκτοπισμούς του 1943, τη μετανάστευση προς τη Γαλλία και τις πηγές γενεαλογίας των απογόνων γαλλικών οικογενειών.
Η ΖΩΗ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ. Ο εβραϊκός πληθυσμός της Θεσσαλονίκης αποτελούνταν από τους Ρωμανιώτες ή Ελληνόφωνους Εβραίους, που υπήρχαν από την Αρχαιότητα. Με την άφιξη εμπόρων Ασκενάζι και Εβραίων από την Προβηγκία και την Ιταλία γρήγορα έγινε πολυπολιτισμικός. Όμως μετά το 1492, την σημαντικότερη ομάδα θα την αποτελέσουν Σεφαραδίτες που εκδιώχθηκαν από την Ισπανία, την Πορτογαλία, τη Ν. Ιταλία και τη Σικελία, που ανήκαν επίσης στην βασιλική αυλή της Αραγονίας ενώ, κατά τον 18ο αιώνα, θα εγκατασταθούν στην πόλη οι Λιβούρνοι.
Περισσότερα: Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΒΡΑΪΚΩΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΩΝ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
- Λεπτομέρειες
Ήταν ωραία η ζωή στη Τζουντερία…. Μνήμες από την εβραϊκή συνοικία της Ρόδου
«Μεγαλώνοντας στο νησί ήταν σαν ένας παράδεισος».
Rachel Hanan, το γένος Hugnu, επιζήσασα του Ολοκαυτώματος
«Κάθε φορά που περπατούσαμε, είτε πηγαίνοντας σχολείο, είτε στη δουλειά, στη συναγωγή, είτε επισκεπτόμασταν έναν φίλο ή συγγενή, περπατούσαμε ανάμεσα σε γνωστά και χαμογελαστά πρόσωπα, οι συγγενείς μας ήταν πάρα πολλοί, Γι’ αυτό η οικογένεια των Hugno συναντιόταν μόνο σε γιορτές, διαφορετικά θα υπήρχαν εκατό ξαδέρφια».
Isaac Jack Lévy
«Η ζωή στη Ρόδο ήταν όμορφη, όμορφη... Όλοι ήταν πολύ φιλικοί σαν μια οικογένεια. Δεν είχε σημασία πόσους γείτονες είχαμε, ο καθένας ήταν απλά μια οικογένεια... Στην πραγματικότητα, συνηθίζαμε να λέμε θεία Ρόζα, θεία Στράτα, θεία Ρεμπέκα, αλλά δεν ξέραμε αν ήταν συγγενείς ή όχι. Επειδή οι γονείς μας έλεγαν, πες γεια στη θεία Ρεμπέκα ή χαιρέτα τη θεία Ρίφκα. Σε όλους, έπρεπε να πούμε, θεία. Έτσι, για εμάς, όλοι οι γείτονες ήταν οικογένεια».
Mirù Alcanà, επιζήσασα του Ολοκαυτώματος